مراسم جشن ميلاد پيامبر اكرم(ص) و امام جعفر صادق(ع) در مسجد امام زمان كردر با حضور اعضاي سازمان زنان انقلاب اسلامي منطقه دماوند برگزار گرديد.
در اين مراسم زيارت بعيد پيامبر (ص) خوانده شد. سركار خانم غيبي به ايراد سخنراني پرداختند و سركار خانم كاظمي مديحه سرايي نمودند. در نهايت نيز پذيرايي صورت گرفت.
ماه ربيع الاول همانگونه كه از اسم آن پيداست بهار ماه ها مي باشد، به جهت اينكه آثار رحمت خداوند در آن هويداست. در اين ماه ذخاير بركات خداوند و نورهاي زيبايي او بر زمين فرود آمده است. زيرا ميلاد رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله و سلّم در اين ماه است و مي توان ادعا كرد از اول آفرينش زمين رحمتي مانند آن بر زمين فرود نيامده است زيرا برتري اين رحمت بر ساير رحمت هاي الهي مانند برتري رسول خدا بر ساير مخلوقات است. و همانطور كه او داناترين مخلوقات خداوند و برترين آنها و سرورشان و نزديكترين آنها به خداوند و فرمانبردارترين آنها از او و محبوبترين شان نزد او مي باشد، اين روز نيز برتر از ساير روزهاست. و گويا روزي است كه كامل ترين هديه ها، بزرگترين بخشش ها، شامل ترين رحمت ها، برترين بركت ها، زيباترين نورها و مخفي ترين اسرار در آن پي ريزي شده است.
پس بر انسان مسلمان كه برتري رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله و سلّم را قبول داشته و مراقب رفتار با مولايش مي باشد واجب است اين روز را به گونه اي وصف ناپذير برتر از هر وقت و روز ديگري بداند. چون در مثل چنين روزي سرچشمه فضايل و برتري ها بر اين امت فرود آمد، تمام بركت هاي نبوت و امامت و كتاب و شريعت فقط با وجود رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله و سلّم آشكار شد كه ابتداي آن در اين روز مبارك بود. و زماني كه با عقل و شرع برتري اين روز ثابت شد، بر مسلمان مراقب واجب است با تمام تلاش خود در شكرگزاري اين نعمت بزرگ كوشش و سعي كند كه اين رحمت وسيع را توسعه داده و اين روز را بزرگترين عيد خود بداند، با طاعات تام و تمام به خداوند نزديك شده و با توسلات كامل به رسول خدا توسل پيدا كند.
اين شب به نام «ليلة المبيت» مزيّن است، در اين شب يك حادثه مهمّ تاريخي واقع شد و آن اين كه در سال سيزدهم بعثت، رسول خدا صلي الله عليه وآله از مكّه به قصد هجرت به سوي مدينه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گرديد و امير مؤمنان علي عليه السلام براي اغفال دشمنان، فداكارانه در بستر رسول خدا صلي الله عليه و آله خوابيد و مشركان قريش كه خانه رسول خدا صلي الله عليه و آله را محاصره كرده بودند، به گمان آن كه رسول خدا صلي الله عليه و آله در بسترش آرميده است، تا صبح منتظر ماندند و چون صبحگاهان با شمشيرهاي برهنه به منزل آن حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه صلي الله عليه و آله را بكشند، علي عليه السلام را ديدند كه از آن بستر برخاست! بدين سان، رسول خدا صلي الله عليه و آله در فرصتي مناسب خود را از چنگال مشركان قريش نجات داد و علي عليه السلام نيز با اين فداكاري، عشق و علاقه و برادري خود را نسبت به رسول خدا صلي الله عليه و آلهنشان داد؛ اين در حالي بود كه هر زمان ممكن بود كسي را كه در بستر خوابيده به قتل برسانند.
آيه شريفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ؛ بعضي از مردمِ (با ايمان و فداكار) جان خود را در برابر خشنودي خدا مي فروشند؛ و خداوند نسبت به بندگان مهربان است»(سوره بقره، آيه 207) در حقّ آن حضرت نازل شد.
سال هجرت رسول خدا صلي الله عليه وآله مبدأ تاريخ مسلمانان است و تحوّلي عظيم در جهان اسلام روي داد.
در روز هشتم ربيع الأوّل، سال 206، شهادت امام حسن عسكري عليه السلام طبق روايتي واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزّمان، حجّة بن الحسن ـ عجّل الله تعالي فرجه الشريف ـ آغاز گرديد.
روز ازدواج رسول خدا صلي الله عليه و آله با حضرت خديجه كبري عليها السلام است در حالي كه رسول خدا صلي الله عليه و آله 25 ساله بود و حضرت خديجه عليها السلام 40 ساله. به همين مناسبت روزه اين روز به عنوان شكرگزاري مستحب شمرده شده است.
اين روز مطابق نظر مرحوم شيخ كليني و مسعودي و همچنين مشهور ميان اهل سنّت، روز ولادت با سعادت نبيّ مكرّم اسلام صلي الله عليه و آله است.
همچنين در اين روز، رسول خدا صلي الله عليه وآله بعد از 12 روز كه مسير راه ميان مكّه و مدينه را پيمود وارد مدينه گرديد. و نيز روز انقراض دولت بني مروان در سال 132 است.
در سال 64 در چنين روزي، يزيد بن معاويه به هلاكت رسيد.
وي پس از سه سال و نُه ماه خلافت كه همراه با جنايات عظيمي بود - كه مهمترين آن واقعه كربلا و شهادت ابي عبداللّه الحسين عليه السلام و يارانش مي باشد - در سنّ سي و هفت سالگي در منطقه «حوران» زندگي ننگينش به پايان رسيد؛ جنازه اش را در دمشق دفن كردند؛ ولي اكنون اثري از او نيست.
طبق روايات مشهور شيعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبيا، رسول معظّم اسلام صلي الله عليه و آله است و شب بسيار مباركي است.
همچنين يكسال قبل از هجرت رسول خدا صلي الله عليه و آله، در چنين شبي معراج آن حضرت صورت گرفت.
همان گونه كه گفتيم مشهور ميان علماي اماميّه آن است كه روز هفدهم ربيع الأوّل، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبداللّه صلي الله عليه و آله است و معروف آن است كه ولادتش در مكّه معظّمه، واقع شده است، و زمان ولادتش هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام الفيل بوده است. (عام الفيل سالي است كه ابرهه با لشكرش كه بر فيل سوار بودند به قصد تخريب كعبه آمد، ولي همگي نابود شدند).
همچنين در چنين روزي در سال 83 هجري قمري، ولادت امام صادق عليه السلام واقع شده است و از اين جهت نيز بر اهمّيّت اين روز افزوده شده است.
ماه ربيع الأوّل گرچه آغاز آن آميخته با خاطره غم انگيز و اندوه بار شهادت امام حسن عسكري عليه السلام است، ولي از آن جا كه ميلاد مبارك حضرت ختمي مرتبت رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله مطابق روايت معروف، در هفدهم اين ماه و طبق روايت غيرمعروف، در دوازدهم آن واقع شده و ميلاد حضرت صادق عليه السلام نيز در هفدهم اين ماه است، ماه شادي و جشن و سرور است.
از آن جا كه هجرت پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله كه سرچشمه دگرگونيِ عميق در جهانِ اسلام و عزّت و شوكت مسلمين شد، و همچنين داستان «ليلة المبيت» در اين ماه واقع گرديده، و آغاز امامت پربركت حضرت بقية اللّه ارواحنا فداه همزمان با شهادتِ پدر بزرگوارش نيز مي باشد؛ در مجموع از ماه هاي بسيار پر بركت و پر خاطره است، كه سزاوار است، همه علاقه مندان مكتب اهل بيت عليهم السلام آن را ارج نهند و گرامي بدارند.
هنگام رؤيت هلال اين دعا را كه در «صحيفه سجّاديه» آمده است بخواند كه بسيار پرمعناست:
أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ الدَّائِبُ السَّرِيعُ الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ آمَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِكَ الظُّلَمَ وَ أَوْضَحَ بِكَ الْبُهَمَ وَ جَعَلَكَ آيَةً مِنْ آيَاتِ مُلْكِهِ وَ عَلامَةً مِنْ عَلامَاتِ سُلْطَانِهِ فَحَدَّ بِكَ الزَّمَانَ وَ امْتَهَنَكَ بِالْكَمَالِ وَ النُّقْصَانِ وَ الطُّلُوعِ وَ الْأُفُولِ وَ الْإِنَارَةِ وَ الْكُسُوفِ فِي كُلِّ ذَلِكَ أَنْتَ لَهُ مُطِيعٌ وَ إِلَي إِرَادَتِهِ سَرِيعٌ سُبْحَانَهُ مَا أَعْجَبَ مَا دَبَّرَ مِنْ أَمْرِكَ وَ أَلْطَفَ مَا صَنَعَ فِي شَأْنِكَ جَعَلَكَ مِفْتَاحَ شَهْرٍ حَادِثٍ لِأَمْرٍ حَادِثٍ فَأَسْأَلُ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكَ وَ خَالِقِي وَ خَالِقَكَ وَ مُقَدِّرِي وَ مُقَدِّرَكَ وَ مُصَوِّرِي وَ مُصَوِّرَكَ،
اي آفريده فرمانبردار، رونده كوشا و شتابان، رفت وآمدكننده در منزلگاههاي معيّن، اي متصرف در چرخ گردان تدبير، ايمان آوردم به آن كس كه با تو تاريكي ها را روشن كرد، و آنچه را كه به سختي مي توان يافت آشكار ساخت و تو را نشانه اي از نشانه هاي چيرگي، و علامتي از علائم قدرت خود قرار داد، پس زمان را به تو محدود ساخت، و گاهي تو را به نقص و گاهي به كمال، و وقتي به طلوع، و زماني به غروب، و حالتي پر نور، و حالتي گرفته، مسخّر خويش نمود، تو در تمام اين حالات مسّخر اويي، و به سوي اراده اش شتاباني، منزّه است او چه عجيب است تدبيري كه در حق تو به كار برده، و چه دقيق است آنچه درباره تو انجام داده، تو را كليد ماهي تو براي كارهايي نو ساخته، پس از پروردگار كه پروردگار من وتوست، و آفريننده من وتوست، و مهار مقدّرات من و تو در كف قدرت اوست، و صورتگر من و توست،
أَنْ يُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ يَجْعَلَكَ هِلالَ بَرَكَةٍ لا تَمْحَقُهَا الْأَيَّامُ وَ طَهَارَةٍ لا تُدَنِّسُهَا الْآثَامُ هِلالَ أَمْنٍ مِنَ الْآفَاتِ وَ سَلامَةٍ مِنَ السَّيِّئَاتِ هِلالَ سَعْدٍ لا نَحْسَ فِيهِ وَ يُمْنٍ لا نَكَدَ مَعَهُ وَ يُسْرٍ لا يُمَازِجُهُ عُسْرٌ وَ خَيْرٍ لا يَشُوبُهُ شَرٌّ هِلالَ أَمْنٍ وَ إِيمَانٍ وَ نِعْمَةٍ وَ إِحْسَانٍ وَ سَلامَةٍ وَ إِسْلامٍ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَي مَنْ طَلَعَ عَلَيْهِ،
مي خواهم كه بر محمّد و خاندانش درود فرستد، و تو را ماه بركتي قرار دهد، كه گذشت روزگاران آن را از بين نبرد و ماه پاكي كه گناهان آن را آلوده نگرداند، هلال ايمني از آفات، و سلامتي از زشتيها، هلال خوش طالعي بركنار از بد يمني، و مباركي بدون گرفتاري و آسايش بدون دشواري و خير بدون شرّ، هلال ايمني و امان، و نعمت و احسان و سلامت و اسلام، خدايا بر محمّد و خاندانش درود فرست، و ما را از پسنديده ترين كساني قرار ده كه اين ماه بر آنان طلوع كرده،
وَ أَزْكَي مَنْ نَظَرَ إِلَيْهِ وَ أَسْعَدَ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ وَ وَفِّقْنَا اللَّهُمَّ فِيهِ لِلطَّاعَةِ وَ التَّوْبَةِ وَ اعْصِمْنَا فِيهِ مِنَ الْآثَامِ وَ الْحَوْبَةِ وَ أَوْزِعْنَا فِيهِ شُكْرَ النِّعْمَةِ وَ أَلْبِسْنَا فِيهِ جُنَنَ الْعَافِيَةِ وَ أَتْمِمْ عَلَيْنَا بِاسْتِكْمَالِ طَاعَتِكَ فِيهِ الْمِنَّةَ إِنَّكَ أَنْتَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ وَ صَلَّي اللَّهُ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ وَ اجْعَلْ لَنَا فِيهِ عَوْنا مِنْكَ عَلَي مَا نَدَبْتَنَا إِلَيْهِ مِنْ مُفْتَرَضِ طَاعَتِكَ وَ تَقَبَّلْهَا إِنَّكَ الْأَكْرَمُ مِنْ كُلِّ كَرِيمٍ وَ الْأَرْحَمُ مِنْ كُلِّ رَحِيمٍ آمِينَ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
و پاكيزه ترين كساني كه به آنها نظر نموده، و خوشبخت ترين كساني كه در آن به بندگي تو گردن نهاده اند، و ما را در اين ماه توفيق توبه عنايت كن، و از گناه حفظ فرما، و از انجام نافرماني ات بازدار، و اداي شكر نعمتت را به ما ارزاني كن، و لباسهاي عافيت را بر ما بپوشان، و به سبب انجام طاعت كامل، نعمتت را در اين ماه بر ما تمام كن، زيرا كه تو بس بخشنده ستوده اي، و درود خدا بر محمّد و خاندان پاكش، و براي ما از جانب خود در اين ماه مددي برسان، بر انجام آنچه ما را به آن خوانده اي از اطاعت واجبت، و آن را بپذير، همانا تو كريم تر از هر كريمي، و مهربان تر از هر مهرباني، آمين آمين اي پروردگار جهانيان.
خواندن هفت بار سوره «حمد» براي رفع درد چشم
اندكي پنير خوردن، چه روايت شده: هركه خود را به خوردن آن در اول هر ماه مقيّد كند، اميد است در آن ماه حاجتش ردّ نشود.
در شب اوّل دو ركعت نماز بجا آورد، در هر ركعت پس از سوره حمد سوره انعام را بخواند، و از خدا بخواهد او را از هر ترس و دردي ايمن گرداند، و در آن ماه حادثه اي را نبيند كه ناپسند او باشد.
خواندن نماز اوّل ماه در روز اوّل، و آن دو ركعت است، در ركعت اوّل بعد از «حمد»، سي مرتبه «قل هو اللّه احد» مي خواند (به عدد روزهاي ماه) و در ركعت دوم سي مرتبه «انّا انزلناه»، و بعد از نماز صدقه اي در راه خدا مي دهد؛ (و اگر مستحقّي حاضر نيست، براي او كنار بگذارد) در بعضي از روايات اسلامي آمده است، هر كس چنين كند، سلامت خود را در آن ماه از خداوند متعال گرفته است.
در بعضي از احاديث آمده است: بعد از نماز، اين دعا را (كه پر معنا و پر بركت و مشتمل بر آيات گرانبها و مناسبي از قرآن مجيد است) بخواند:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلا عَلَي اللَّهِ رِزْقُهَا وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَ مُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ إِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا كَاشِفَ لَهُ إِلا هُوَ وَ إِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلا رَادَّ لِفَضْلِهِ يُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرا مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَي اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ رَبِّ لا تَذَرْنِي فَرْدا وَ أَنْتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهرباني اش هميشگي است، هيچ جنبنده اي در زمين نيست، مگر اينكه روزي او بر خدا است و قرارگاه و امانگاهش را خدا مي داند، همه اينها در كتابي روشن است. به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهرباني اش هميشگي است، اگر خدا به تو زياني رساند، جز او كسي برطرف كننده آن نيست، و اگر خيري را براي تو بخواهد، فضل او را بازگرداننده اي نيست، آن را به هركس از بندگانش بخواهد مي رساند، و او آمرزنده و مهربان است. به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهرباني اش هميشگي است، خدا به زودي پس از دشواري آساني قرار مي دهد، آنچه خدا خواست همان شود، نيرويي نيست مگر به خدا، خدا ما را بس است و نيكو كارگشايي است، كارم را به خدا وامي گذارم كه خدا بيناي به بندگان است، معبودي جز تو نيست، من از ستمكاران بودم، پروردگارا من به آنچه از خير برايم فرود آري نيازمندم، پروردگارا مرا تنها مگذار، كه تو بهترين وارثاني.
از اموري كه بر آن تأكيد شده است، سه روز روزه گرفتن در هر ماه است. مرحوم علاّمه مجلسي رحمه الله در «زاد المعاد» مي گويد: مطابق مشهور، اين سه روز، پنجشنبه اوّل ماه و پنجشنبه آخر ماه و چهارشنبه اوّل از دهه وسط ماه است.
سنّت است كه همه ماه شعبان را روزه بدارد و در ده ماه ديگر، سه روز آن را، روزه بگيرد. و اگر اين سنّت از او فوت شد، قضاي آن را بجا آورد و حتّي اگر در تابستان انجام آن دشوار باشد، در زمستان قضا نمايد.
در روايتي از امام صادق عليه السلام آمده است: «كسي كه اين سه روز را روزه مي گيرد، مراقب باشد، با كسي جدال و تندخويي نكند و اگر نسبت به او جسارتي شد، درگذرد. و اگر در اين ايّام روزه باشد و به منزل برادر مؤمني رفت و از او خواسته شد كه افطار كند، اجابت دعوت مؤمن و افطار كردن، هفتاد برابر برتر است از روزه داشتن».
به هر حال سه روز روزه گرفتن در هر ماه [به نحوي كه گذشت] پاداش فراواني دارد و مورد تأكيد قرار گرفته است.
علما گفته اند مستحب است، به شكرانه هجرت موفّقيت آميز رسول خدا صلي الله عليه و آله اين روز را روزه بگيرند و صدقه و انفاق و احسان نمايند، و همچنين زيارت آن بزرگوار، در اين روز مناسب است.
مرحوم «سيّد بن طاووس»، دعايي را براي اين روز در كتاب اقبال نقل كرده است.
در اين روز دو ركعت نماز مستحب است كه در ركعت اوّل بعد از حمد، سه مرتبه سوره «قل يا ايّها الكافرون» و در ركعت دوم بعد از حمد، سه مرتبه سوره «توحيد» خوانده شود.
همان گونه كه قبلا گفته شد اين روز مطابق نظر مشهور علماي اماميّه، روز ولادت رسول خدا صلي الله عليه و آله و همچنين ميلاد امام صادق عليه السلام است و روز بسيار مباركي است و داراي اعمالي مي باشد:
1) غسل؛ به نيّت روز هفدهم ربيع الاوّل.
2) روزه؛ كه براي آن فضيلت بسيار نقل شده است، از جمله در رواياتي از ائمّه معصومين عليهم السلام آمده است: كسي كه اين روز را روزه بدارد، خداوند براي او ثواب روزه يكسال را مقرّر مي فرمايد.
3) دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال كردن مؤمنان و به زيارت مشاهد مشرّفه رفتن.
4) زيارت رسول خدا صلي الله عليه و آله از دور و نزديك؛ در روايتي از آن حضرت آمده است: هر كس بعد از وفات من، قبرم را زيارت كند مانند كسي است كه به هنگام حياتم به سوي من هجرت كرده باشد، اگر نمي توانيد مرا از نزديك زيارت كنيد، از همان راه دور به سوي من سلام بفرستيد (كه به من مي رسد).