تعداد بازدید : 184789
تعداد نوشته ها : 212
تعداد نظرات : 4
اين حديث جزو مشهورترين احاديثي است كه از رسول اكرم (ص) در حق نواده گراميش حسين بن علي (ع)، از طريق فريقين نقل شده است. اين حديث را احمد بن حنبل و ترمذي و ابن ماجه از طريق سعيد بن راشد از يعلي بن مره نقل كرده و گفته اند كه يك روز حضرت پيامبر (ص) به مهماني تشريف مي بردند، در راه به امام حسين (ع) برخورد كردند كه با جمعي از كودكان سرگرم بازي بود. حضرت (ص) با مهرباني و خوشروئي او را دنبال كردند تا سرانجام در آغوشش گرفتند، بعد يك دست زير چانه و دست ديگر به پشت سر او گذارده چهره او را بين دو دست بالا برده، بوسيدند و سپس فرمودند: «حسين مني و انا من حسين، احب الله من احب حسينا، حسين سبط من الاسباط» ، «حسين از من است و من هم از حسينم، هر كه حسين را دوست بدارد خداوند دوست او باد، حسين فرزندزاده اي است از فرزندزادگان انبياء» . اسباط يعني فرزند زادگان يعقوب (ع)، در اين صورت معناي حديث اين است كه حسين همانند اسباط [براي ] يعقوب سبط من است و از نظر ايمان و عصمت و دريافت حقايق وحي، هم پايه انبياء و برانگيختگان الهي است. حضرت رسول (ص) با اين حديث كمال اتحاد روحي و اتصال معنوي و پيوند قلبي بين خود و حسين بن علي (ع) را بيان فرموده اند. اين حديث از طريق شيعه در كتاب كشف الغمه اربلي و به نقل از او در بحار الانوار مجلسي نقل شده، ولي مأخذ آن همان روايت ترمذي است كه سندش به يعلي بن مره ختم مي شود كه اين حديث را از رسول الله (ص) نقل كرده است . به نوشته آقاي بهبودي «در ميان علماي اهل سنت، كه اغلب از شرح و توضيح اين گونه احاديث، دانسته و شناخته دريغ مي كنند، تنها قاضي عياض است كه در شرح حديث حسين مني و انا من حسين به معناي اصيل آن اعتراف و تصريح مي كند. او مي گويد: گويا رسول اكرم (ص) با تابش نور وحي، آنچه را بين حسين (ع) و قاتلين آن سرور واقع شدني بود مي دانست، و لذا مخصوصا نام حسين (ع) را برد و فهماند كه او و حسين (ع) از حيث وجوب محبت و حرمت تعرض و محاربه، چون شخص واحداند، و رسول خدا (ص) به منظور تأكيد همين اتحاد و يگانگي فرمودند: هر كه حسين را دوست بدارد خدا را دوست داشته، زيرا محبت حسين، محبت رسول خدا، و محبت رسول خدا، محبت خدا است» .